
همه ی روزها و زمان ها متعلق به خداوند بزرگ است اما در بین آیات و روایات ما شاهد کلمات و عباراتی مثل «یوم الله» هستیم. این واژه که به معنی روز خداوند است، معرّف روزهایی است که اتّفاقات بزرگ و خارق العاده ای در آن ها رخ داده و یا خواهد داد.

…السلام علیک یا وعد الله الذی ضمنه(۱)…: سلام بر تو ای وعده خدا که تضمینش کرده…
حتماً تا به حال بارها و بارها این عبارت از زیارت شریف آل یاسین را خوانده اید. همانطور که از معنی این فراز پیداست، حضرت مهدی (علیه السلام) از وعده های الهی هستند که خداوند آمدن ایشان را وعده داده است و البته خداوند از وعده خود خلاف نمی کند(۲).

مسجد اعظم کوفه یکى از کهنترین اماکن زیارتى منتسب به حضرت بقیة اللَّه علیه السلام مىباشد.
مرکز قضاوت، محل نصب منبر، محل تاسیس کلاسهاىآموزش قرآن و محل اقامهى نماز جمعه و جماعت آن حضرت در عهد ظهور مىباشد.
مسجد کوفه در اصل بسیار گسترده بود. مهدى موعود علیه السلام به هنگام ظهور آن را منهوم کرده، به پایههاى نخستین برمى گرداند و سه مسجد دیگر در کنار آن بنیاد مىنهد.

قرآن کریم، در بیش از صد و بیست آیه به این معنی اشاره فرموده که اراده و خواست خداوند متعال بر این است تا دوران حکومت شیطان را به پایان برد و بساط پیروان او را برچیند و حتماً بندگان صالح خویش را در همه جای زمین، حکومت دهد و سراسر گیتی را به آنان بسپارد. چنانچه می فرماید:
\”و لقد کتبنا فی الذبور من بعد الذکر انّ الارض یرثها عبادی الصالحون\”
\”و البته ما پس از ذکر در زبور نیز نگاشتیم که البته بندگان صالح من زمین را به ارث خواهند برد .\” (انبیاء/۱۰۵)

اعتقادات در دوران پیش از ظهور حضرت مهدی علیه السلام چنین ترسیم گشته است:
الف) قرآن
از قرآن، جز خط آن نمی ماند.
نظریات دیگر، جایگزین احکام قرآن می شود.
قاریان قرآن، فاسق خواهند بود.
قاریان قرآن، بسیار ولی علم و عملشان کم خواهد بود.
قرآن از دل قاریان، گرفته می شود.

اعتقادات در دوران پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام چنین ترسیم گشته است:
• قرآن:
نظریات مختلف را به قرآن، باز می گرداند.
قرآن ، احیاء می گردد.
احکام و حدود تعطیل شده ی قرآن برقرار می گردد.
به جای تفسیر قرآن بر مبنای نظریات مردم، افکار آنان با حقایق قرآن شکل می گیرد.

در دین زرتشت، موعودهایی به نام «سوشیانت» معرفی شده اند:
این موعودها، سه نفر بوده اند، که با اهمیت ترین آنان، آخرین ایشان است و او «سوشیانت پیروزگر» نامیده شده است.
از جمله کتب زرتشتیان، می توان به کتابهای اوستا، زند، جاماسب نامه و … اشاره نمود.

مسیحیت:
در این آیین و کتابهای مقدس این آیین نیز بشارتهای روشنی درباره موعود آخرالزمان رسیدهاست. از جمله کتب مسیحیت میتوان به انجیل متی، لوقاء، مرقس، برنابا و مکاشفات یوحنا اشاره کرد.
مسیحیان معتقدند حضرت مسیح، موعود یهود می باشد. یهودیان ناکامی آن حضرت را در تشکیل حکومت جهانی، بهانه ای برای رد آن مدعا قرار داده اند.
در انجیل برنابا نویدهای مهدی(عج) به صراحت آمده است، ولی نظر به اینکه مسیحیان آنرا معتبر نمی دانند، در اینجا فقط نویدهای موجود در اناجیل معتبر از نظر آنان را می آوریم .

نام: م ح م د
کنیه (لقب) : ابوالقاسم، مهدی، حجت، موعود، قائم، منتظر، صاحب الزمان، خلف الصالح، بقیه الله، ولی عصر، حجه الله، حجه بن الحسن.
نام پدر: امام یازدهم، امام حسن عسکری علیه السلام.
نام مادر: نرگس، نوه قیصر روم و از نسل حضرت داود و شمعون وصی حضرت عیسی علی نبینا و آله علیه السلام.
زمان تولد: ۲۵۵ هجری قمری.

از جمله القاب امام عصر (ع) ربیع الأنام (بهار مردمان ) و نَضره الأیّام (سرسبزی دوران) است. با تفکر و اندیشه در این القاب زیبای حضرت، می توان به چند مشخصه ی یک خانواده مهدوی دست یافت:
۱- شادابی:
همانطور که فصل بهار، فصلی آکنده از شادابی، طراوات و نشاط برای طبیعت است، لقب زیبای «ربیع الأنام»، به معنای پیام آور شادابی و سرور برای دلهای مردمان است؛ به همین مناسبت یک خانواده ی امام زمانی لازم است با حاکم کردن نام و یاد آن حضرت بر فضای خانه و بهره مندی از برکت انس با ایشان، محیطی سرشار از نشاط، بالندگی و سرور بیافرینند.