تقدیم به ساحت مقدس حضرت صاحب الزمان روحی و ارواح العالمین له الفداء
آقا جان ...
آقاجان
با یاد تو نشسته ام، در راهی که عبور کنی، میخواهم در آخرین غروب زندگی برجای پای تو نماز بگذارم؛
ای غریبه همیشه آشنای من، مهدی جان! بازگرد، دیگر جانی نمانده است.
جوانیمان رفت و نیامدی... الوعده وفا...
مــی رســد از راه مــردی از دیـار آشنــایی /
بــر زبانـش مهــربانی در نـگاهش روشنـایی /
روشـنایــی می دهـد خورشــید را بـرق نگاهـش /
مـی گـذارد آسمان هـر روز پیشانی به راهـش /
مـی رسد مــهدی به دستش تیــغ ســرخ اقتدار /
تا بگــیرد انتقــام از زخــم های بــی شــمار /
تــا بگــوید پاسـخی بــر نـالـه هـای انتــظار /
لافــتـی الا علــی لا سـیف الا ذوالــفــقار
*اللهم عجل لولیک الفرج وعافیة و النصر*
ادامه...
نظرسنجی
آیا برای تعجیل در فرج امام زمانمان، در ترک حتی یک گناه همراه هستید؟
بهار، نماد تازگی و طراوت و رویش و امید و روزگاری نو برای انسانهاست. پس چیست راز شگفت نامیدن امام عصر ارواحنا فداه به “ربیع الانام= بهار انسانها”.
آیا فقط با شکوفه زدن درختان و رویش چمن، روزگاران بشریت خرّم می شود؟! روشن است که با عدالت و ایمان و محبّت و معنویّت و محو ظلم و ستم و جهل انسانها به خرّمی می رسند.
بهار طبیعت بهانه ای است زیبا برای تمنّای بهار دلها و رهائی انسانها به دست منجی دوران ها و عرض ارادت به آن مایه خرّمی روزگاران : السلام علی ربیع الانام و نضره الایام … سلام بر بهار آدمیان و خرّمی روزگاران حضرت مهدی صاحب الزمان، که خداوند ما را توفیق خدمتگزاری به آستانش دهد!
اینهمه لاف زن و اهل ظهور | پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم | سالهاست منتظر سیصد و اندی مرد است | آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم | اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید | به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم....
مژده آمدنش را بار ها و بار ها داده اند و ما امیدوارانه منتظر آن روز موعود هستیم. آن روز که او بیاید و زیبایی بخش تمام جهان باشد، با دستان شفا بخشش حیاتی دوباره به عالمیان بخشد و لبخند بر لبان ما بنشاند.
سید بن طاووس در کتاب «اقبال الاعمال» در والایی این شب، اینگونه آورده است:«جدم ابوجعفر طوسی (شیخ طوسی) به نقل از ابویحیی آورده که امام صادق (ع) فرمودند: از پدرم امام باقر (ع) درباره فضیلت شب نیمه شعبان پرسیده شد، فرمودند: «این شب برترین شب بعد از شب قدر است. خداوند در این شب، نعمتهای افزون خود را به بندگانش ارزانی میدارد و به منت خود میآمرزد، در این شب در تقرب به درگاه خداوند متعال بکوشید زیرا این شبی است که خداوند عزّوجل بر خود سوگند یاد کرده که هیچ خواهنده و سائلی را تا زمانی که معصیتی را نطلبد، رد نکند. همچنین این شبی است که خداوند آن را در برابر شب قدر که برای پیامبر اکرم (ص) قرار داده، برای ما اهل بیت قرار داده است. پس در دعا و ثنا به درگاه خدای متعال بکوشید.» (ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال بالاعمال الحسنه، ج3، ص215.)