آنچه که از تفکر در برخی از آیات، روایات و تشرفات به دست می آید این است که ارتباطی خیلی نزدیک بین حضرت زهرا (علیهاالسلام) و حضرت مهدی(عج) وجود دارد، گویی رمز و رازی میان این دو بزرگوار می باشد. مهدی باوری، بی شناخت فاطمه (علیهاالسلام) میسور نیست. حضرت فاطمه (علیهاالسلام) به چنین فرزندی می بالد و حضرت مهدی (عج) نیز بر چنین مادری فخر می فروشد. مناسب است به نمونه هایی از این ارتباط و مشابهتها بپردازیم.
حضرت مهدی علیهالسلام پس از ظهور، حکومت اسلامی تشکیل میدهند و معنویت و عدالت را در جهان رونق میبخشند و با ظلم و فساد مبارزه میکنند تا آنجا که زمین، محل امنی برای بندگان خدا میگردد.
گزینش و انتخاب اصحاب از سوی آن حضرت، امری اعتباری و قراردادی نیست تا سؤال شود که آیا هماکنون برگزیده شدهاند یا بعداً برگزیده خواهند شد، بلکه این مسأله، بر اساس آنچه از روایات اسلامی استفاده میشود، به دو گونه است؛ به تعبیر واضحتر، اصحاب امام زمان دو دستهاند:
بر طبق روایات، حضرت مهدی (علیه السلام) وقتی قیام میکند که علاوه بر گروهی خاص که متشکل از افراد قدرتمند هستند و به یاری ایشان اقدام میکنند، جوّ عمومی جامعه هم ایشان را پذیرا باشد و به این ترتیب زمینه پیروزی حق بر باطل، به تمامی فراهم شود. ایشان زمانی شرایط آن انقلاب جهانی را فراهم می بیند که عطش و شیفتگی مردم به حضور و ظهورش را ببیند، مردم باید گرایش فکری و عملی به حق و حقیقت پیدا کنند و برای پیاده کردن آرمانهای آن منجی آسمانی در جامعه از خودگذشتگی و جانبازی کنند. در واقع این گونه است که جامعه جهانی برای یک حکومت اسلامی با تمام ابعادش آماده میشود و آن را خواهد پذیرفت.
باز هم می رسد بهار، ولی
باز پاییزِ سرد در راه است
ای بهار همیشگی بازآ
بی تو عمر بهار کوتاه است
من از اندیشه ی لیلی، تمام عمر، مجنونم
تماشا کن که می جوشد، شرابت از دل خونم
ببین از شهر چشمانم، قطار ژاله می آید
و با هر قطره ی اشکم، سفیر ناله می آید
تو ﺭﺍ نمی ﺩﺍﻧﻢ
اﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ
به ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺗﻔﺎﻗﻬﺎی ﺧﻮﺏِ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ
به ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ
بادها مى وزند. باران ها فرو مى ریزند. آدینه ها مى آیند و سترون مى روند و خاطره دردى عمیق را بر ذهن ها جاى مى گذارند.
به ساحت مقدس تو مى گریزیم؛ اگر سرانجاممان تقدیر قوم موسى باشد
به تو پناه مى بریم اى خداوندگار؛ اگر در دلیل نیامدنش سهیم باشیم...
کسى چه مى داند، شماره زخم هایى را که بر قلب او کاشته ایم؟
گفته می شود که زندگی امام در عصر غیبت یک زندگی خصوصی محسوب می شود، در صورتی که یک پیشوا و امام باید در بین مردم و در اجتماع باشد، با این وضع حق داریم بپرسیم که این امام غایب چه فایده ای می تواند برای مردم داشته باشد؟
ادامه مطلب ...
«مهدویت» اعتقادی سازنده، متکامل و امیدبخش بود که پیامبر اسلام (ص) به نقل فریقین ویژگیهای آن را بیان فرمود و امّت را به انتظار آن ترغیب فرمود. در طول تاریخ مسلمانان، همواره برخی از افراد بیماردل، جاهل و هوا پرست از این آموزههای آموزنده، سوء استفاده کردند و با این هدف به ادّعاهای واهی پرداختند.