علائم ظهور و نشانه های آخرالزمان از نظر امام صادق(ع)

علائم ظهور به دو دسته کلی تقسیم میشوند: علائم حتمی و علائم غیر حتمی.

فضیل بن یسار از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمودند:

«نشانه‌های ظهور دو دسته است: یکی نشانه‌های غیرحتمی و دیگر نشانه‌های حتمی؛ خروج سفیانی از نشانه‌های حتمی است که راهی جز آن نیست.» (غیبت نعمانی، با ترجمه غفاری، باب18، ص429) 

امام باقر(ع) آیه 30 سوره ملک را چگونه تفسیر فرموده‌اند

«قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ»؛[1] بگو: به من خبر دهید اگر آب‌هاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مى‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!

این آیه خطاب به رسول خدا(ص) است مبنى بر احتجاج با مشرکان و بت‌‏پرستان که چنانچه آب‌هاى شیرین سرزمین مکه و نواحى آن در زمین فرو رود، و دیگر دست‌رسى به آب شیرین نداشته باشید، با این عجز شما چه قدرتی مى‌‏تواند آب شیرین و گوارا براى شما از نهرها جاری سازد و به سهولت استفاده نمایید. 

ای سایه بان دل های سوخته

ای سایبان دل‌های سوخته! و ای انتظار اشک‌های به هم دوخته!

به او می‌گویم چه زیبا مولا علی(علیه‌السلام) فرمود: «الانتظار أشد من الموت: انتظار، جانکاه‌تر از مرگ است.»

ای عدل منتظر و ای حاضر ناظر! چشم‌ها به تو دوخته شده و منتظران حقیقت همچون شمعی تا صبح ظهور در غم هجرانت می‌سوزند. چه سخت و گران است بر من اینکه ببینم همه خلق را، و تو را نبینم. «عزیز علیّ أن أری الخلق و لا تری.» هر آدینه که می‌رسد، دل بهانه تو را می‌گیرد و ما لب‌ها را با «ندبه» و «کمیل» متبرک کرده و رو به دریای انتظار، به انتظار طلوع آفتاب می‌نشینیم. 

جایی برای آرامش

هزار سال قبل، نه خیلی بیش تر! سال 393 هجری قمری بود. حسن مثله در خانه اش خواب بود. حسن بن مثله جمکرانی را همه ی قصبه جمکران می شناختند. او در نیکوکاری و ایمان، بین مردم ضرب المثل بود. آن شب فراموش نشدنی، شب سه شنبه هفدهم ماه رمضان، پس از دعا و عبادت در خانه اش خوابیده بود. از سر شب حال عجیبی داشت. نمی دانست چرا اینقدر بی تاب و بی طاقت است. مدام از خواب می پرید و دوباره به خواب می رفت. انگار منتظر یک اتفاق بود. اتفاقی که نمی دانست چیست! شب از نیمه گذشته بود که صدایی شنید. او را با نام صدا می کردند. صدایی که می گفت: «برخیز! حضرت بقیه ا... امام مهدی (علیه السلام) تو را طلبیده اند. باید همراه ما بیایی.» 

دیدار امام زمان (عج) و حکایتی شیرین

اصل رؤیت و ملاقات با امام زمان در عصر غیبت امکان پذیر است. بسیاری از بزرگان که در عدالت آنان شکی نیست و می توان بر سخن آنان اعتماد کرد، جریان ملاقات یا دیدار خود با امام زمان (ع) را نقل کرده اند. حتی کتاب هایی درباره این دیدارها نگاشته اند و در آنها نام کسانی را که توفیق این زیارت را یافته اند ذکر کرده اند. این دیدارها هم در دوران غیبت صغرا و هم در عصر غیبت کبرا رخ داده است[۱]. 

درد دل . . .

یابن طه!

ظلمات است در این وادی دنیا مولا!

قطاع الطریق امان از دل مسافران طریق الی الله بریده اند . . .

دار و ندارمان را به تاراج بردند و به صغیر و کبیرمان رحم نکردند . . .

بالاترین الم اینکه معصیت پروردگار علنا" از قاب تصویر عیونمان می گذرد و خم به ابروی نمی آوریم . . . 

آیات تفسیر یا تأویل شده به سفیانی

1- سوره‌ی مریم (19)، آیه‌ی 37:

فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ‌.

اما دسته‌ها [ی گوناگون] از میان آنها به اختلاف پرداختند، پس وای بر کسانی که کافر شدند، از مشاهده‌ی روزی وحشتناک.

الف- تفسیر عیاشی (ج1، ص64) حدیث مرسل جابر:

بر جای خود بمان و کاری انجام مده... شامیان در آن روز زیر سه پرچم (متنازع) به جنگ و درگیری با هم، می‌پردازند؛ پرچم‌های اصهب، و ابقع و سفیانی. قبیله‌ی مضر همراه و پشتیبان قبیله‌ی بنی ذنب الحمار است و سفیانی را دایی‌هایش (فامیلهای مادری) از قبیله‌ی کلب همراهی می‌کنند. 

آیا در تاریخ بخاری؛ روایتی وجود دارد که امام زمان(عج) پس از ظهور،به جنگ دشمنان خود در هند می‌روند

محمد بن اسماعیل بخاری، از علمای بزرگ اهل سنت است[1] که تألیفات متعددی دارد. کتاب‌های «تاریخ صغیر»، «تاریخ اوسط»، و «تاریخ کبیر» از جمله تألیفات او به‌شمار می‌رود. کتاب «تاریخ صغیر» و «تاریخ اوسط» خلاصه‌ای از شرح حال افراد به ترتیب تاریخ وفاتشان بوده و در برخی موارد به روایات آنان از پیامبر(ص) نیز اشاره‌ای شده است. در این دو کتاب، چنین روایتی در ارتباط با حضرت مهدی(عج) یافت نشد.

در «تاریخ کبیر» نیز تنها چند حدیث درباره امام مهدی(ع) آورده شده است؛ مانند این روایت امام علی(ع) که «مهدی از ما اهل بیت است».[2] مضمون دو روایت دیگر نیز این است که مهدی از فرزندان حضرت فاطمه(س) است.[3] 

آیا آنچه در مورد نام‌ها و محل زندگی یاران امام زمان(عج) نقل شده از سند معتبر برخوردار است

روایتی که در پرسش به آن اشاره شده؛ از اصبغ بن نباته از امام علی(ع) نقل شده است که آن‌حضرت خطبه‌اى خواند و نامى از خروج مهدى(ع) و یاران او برد، و على(ع)، افراد مهدى(ع) را می‌شمرد و مردم می‌نوشتند... .[1]

نام یاران امام مهدى(ع) و خاستگاه و وطن‌هایشان در ادامه این روایت ذکر شده است. اما این روایت؛ از قوّت سندى برخوردار نیست و از نظر دلالى نیز به معناى انحصار یاران امام زمان(ع) در افراد نام برده شده نیست. به‌علاوه بر فرض پذیرش؛ نمی‌توان حقیقی بودن این اسم‌ها را پذیرفت. 

آیا امام زمان(عج) نیز آیاتی از قرآن را تفسیر فرموده‌اند

پیامبر اکرم(ص) و أهل بیت(ع) مفسّر قرآن کریم هستند که تا حد امکان، هر آیه‌اى که معنایش براى مسلمانان مبهم است را برایشان تبیین می‌کنند؛ از این‌رو هرکدام از امامان معصوم(ع) در عصر خودشان مفسر قرآن کریم بوده‌اند. و در زمان حضرت مهدی(عج) هم این منصب به حضرتشان محوّل شده است. گرچه آن‌حضرت در زمان کودکى غیبت صغرایشان آغاز شده است، امّا در همان سن - و نیز در زمان غیبت -  آیاتی از قرآن کریم را تفسیر نموده‌اند که به نمونه‌هایى از آن اشاره می‌شود.