بیست و دومین کتاب از عهد عتیق (کتاب مقدس یهودیان) که مشتمل بر ۲۴ کتاب است، متعلّق به دانیال پیامبر است که چهارده فصل دارد. فصلهای هفتم تا دوازدهم آن، مربوط به رؤیاهایی است که دانیال از آنها بهره میبرده است. این رؤیاها در دوران سلطنت بَلشَصَر و داریوش مادی و کورش (پادشاه سرزمین پارس) در بابل اتفاق افتاده است.
این کتاب در سالهای ۱۶۲ تا ۱۶۴ قبل از میلاد، زمانی که آنتیو خوس اپیفانس ستمگری میکرد، تألیف شد تا ایمان و امید یهودیانی که تحت آزار بودند را تقویت کند.
انتظار روز بازپسین و خُردشدن ستمگر و امید به پادشاهی مقدّسان، در سراسر کتاب به چشم میخورد. پنج خواب در کتاب دانیالنبی که خودش خواب دیده است نقل میشود؛ تعبیر سه خواب در همانجا پشت سر هر خواب نقل شده است که دو خواب را جبرئیل برایش تعبیر کرده است. در ضمن این خوابها و تعبیرها اشارههایی به حکومت آخرالزمان و حکومت مقدّسان و مخصوصاً پسر انسان، به چشم میخورد؛ مثلاً در تعبیر خواب اول (خواب چهار جانور) آمده است: «لیک آنان که پادشاهی به ایشان خواهد رسید، مقدسان خدای تعالی هستند و تا ابد صاحب پادشاهی خواهند بود، تا ابد الاباد».[۱] یا در تعبیر خواب دوم که توسط جبرئیل انجام شده آمده است: «ای پسر انسان! بدان که این رؤیا، روز بازپسین را آشکار میسازد»[۲]
پینوشتها:
۱. فصل: ۱۸.
۲. فصل: ۱۷؛ برای آگاهی بیشتر ر.ک: کتابهای عهد عتیق، ترجمه پیروز سیار.
منبع ما:http://www.noorportal.net/