حدیث شوق (گزیده سخنان آیت‌الله بهجت قدس‌سره) - سه

احتجاج

حدیث ثقلین دلالت بر وجود امام زمان عجل ‏‌الله‏‌ تعالی ‏‌فرجه ‏‌الشریف دارد و از ادله‏ صریحه‏ اثبات امامت است؛ زیرا در بخشی از آن، از پیامبر اکرم صلی‏‌ الله‏‌ علیه ‏‌وآله‏‌ وسلم آمده است: «سَأَلْتُ اللهَ أَنْ لا یفَرقَ بَینَهُما حَتّی یرِدا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَاسْتَجابَ لی؛ از خدا خواسته‏‌ام که بین آن دو (عترت و قرآن) جدایی نیندازد، تا اینکه در کنار حوض [کوثر] نزد من حاضر شوند، و خداوند این دعای مرا اجابت نمود». 

بنابراین، هر وقت قرآن دست این امت باشد، اهل‌بیت علیهم‏‌السلام نیز هست، تا آخرالزمان و تا حاکمیت حکومت حقه، قرآن هست؛ که فرمود: «حَتی لا یبْقی مِنَ الْقُرآنِ إِلا رَسْمُهُ؛ تا اینکه از قرآن جز نگاشتن آن باقی نمی‏‌ماند». و تا وقتی قرآن هست، عامل به قرآن و حامل و مُجری و مفسّر و عدیل قرآن هم با او هست؛ چه حاضر باشد و یا غائب از انظار.

وظایف

اگر ظهور حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نزدیک باشد، باید هرکس خود را برای آن روز مهیا سازد، از جمله اینکه از گناهان توبه کند. همین توبه باعث می‌شود که این همه بلاهایی که بر سر شیعه آمده است، که واقعاً بی‌سابقه است، و بلاهای دیگری که تا قبل از ظهور آن حضرت می‌آید، از سر شیعه رفع و دفع گردد.

در محضر بهجت، ج۲، ص۱۰۹

***

لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی‌عصر عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشّریف تشرف حاصل کند، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز سپس توسل به ائمه علیهم‌السلام بهتر از تشرف باشد؛ زیرا هرکجا که باشیم آن حضرت می‌بیند و می‌شنود، و عبادت در زمان غیبت افضل از عبادت در زمان حضور است. و زیارت هر کدام از ائمه اطهار علیهم‌السلام مانند زیارت خود حضرت حجّت عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشّریف است.

در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۸۷

***

بعضی از حیوانات مانند زنبور عسل و حیوانات شیرده به مردم منفعت می‌رسانند، انسان نیز ممکن است برای دین و مردم نافع باشد. اگر ما نیز به اندازه‌ توان خود در هدایت مردم تلاش و کوشش کنیم، آیا امکان دارد که مورد عنایت«عینُ الله الناظِرَة» و امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نباشیم؟!

اگر در راه آن حضرت باشیم، چنانچه به ما بد و ناسزا هم بگویند و یا سخریه نمایند، نباید ناراحت شویم، بلکه همچنان باید در آن راه حق و حقیقت ثابت‌قدم و استوار بوده و در ناملایمات صبر و استقامت داشته باشیم.

در محضر بهجت، ج۱، ص۱۰۳

***

بنابراین، ما که قدرت دفاع در برابر قدرت‌های بزرگ دنیا ـ که برای نابودی ما با هم هم‌دست شده‌اند ـ نداریم و نمی‌توانیم به‌صورت ظاهر با آنها بجنگیم، چرا دست از وظیفه‌ خود برداریم؟! وظیفه‌ فعلی ما با این همه ابتلائات و آتش‌هایی که برای نابودی شیعه در ایران، عراق، لبنان، پاکستان، افغانستان و... افروخته شده، دعا و توسل به حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف و توصیه‌ دیگران به دعاست. دعای خود حضرت را برای حضرت بخوانیم و دعای تائب بکنیم. البته توبه‌ هر چیز به‌حسب خود آن چیز است، اگر مال کسی را از بین برده باشیم باید اول آن را به صاحبش برگردانیم، سپس از آن استغفار کنیم.

در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۹۰

***

اینکه در زمان غیبت به خواندن دعای «أَللهُم عَرفْنی نَفْسَک...» سفارش شده است، ظاهراً سری دارد. همچنین سفارش شده است که این دعا نیز خوانده شود: «یا الله یا رَحْمانُ یا رَحیمُ، یا مُقَلبَ الْقُلُوبِ، ثَبتْ قَلْبی عَلی دینِک؛ ای رحمت‌گستر، ای مهربان، ای زیر‌وروکننده‌ دل‌ها، دلم را بر دینت استوار بدار».

در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۲۴

منیع : 

http://bahjat.ir