نحوه انتظار منتظر حضرت مهدی صاحب الزّمان (عج)

انتظار انواعی دارد که می توان در یک تقسیم بندی آن را به انتظار مثبت و منفی تقسیم کرد. برخی از افراد از انتظار تفسیر صحیح و خوبی ارائه نمی دهند و بدون شک این انتظار راه به جایی نمی برد و علاوه بر این که خوب نبوده و به عنوان عبادت تلقّی نمی شود؛ به عنوان کار نامشروع و خلاف شرع نیز محسوب می شود. یک منتظر واقعی با بازشناسی انواع انتظار باید بهترین نوع انتظار را داشته باشد یعنی همان انتظار مثبت. در ادامه به اجمال به این دو نوع از انتظار اشاره می کنیم. 

انتظار مثبت

در این دیدگاه ظهور حضرت مهدی (عج) حلقه ای است از حلقه های مبارزه اهل حق و باطل که پیروزی به اهل حق منتهی می شود. سهیم بودن یک فرد در این سعادت وابسته به این است که آن فرد عملا در گروه اهل حق باشد در روایت آمده است: خداوند زمین را پر از عدل و داد می کند پس از آن که از ظلم جور پر شده باشد. در این حدیث تکیه بر روی ظلم شده و سخن از گروه ظالم است که مستلزم وجود گروه مظلوم استو می رساند که قیام حضرت مهدی (عج) برای حمایت مظلومانی است که استحقاق حمایت دارند.(تونه ای ،مجتبی، موعود نامه، ص 130) از نظر روایات اسلامی در مقدمه قیام و ظهور امام زمان(عج) یک سلسله قیام های دیگر از طرف اهل حق صورت می گیرد. آن چه به نام قیام یمانی قبل از ظهور بیان شده است نمونه ای از این سلسله قیام ها است.( طاهری، حبیب الله، سیمای آفتاب، ص 208)

بنابراین انتظار مثبت انتظار پخته و مسئولانه است که فرد منتظر در هر شرایط در گروه اهل حق جای دارد و در هر شرایطی بر علیه اهل باطل می باشد.

انتظار منفی

انتظار منفی برداشت قشری و سطحی از مهدویت است. این گونه افراد می گویند: آن گاه که صلاح به نقطه صفر برسد حق و حقیقت طرفدار ی نداشته باشد باطل یکّه تاز میدان شود جز نیروی باطل نیرویی حکومت نکند و فرد صالحی در جهان یافت نشود؛ دست غیب از آستین بیرون می آید. با وجود این هر اصلاحی محکوم است زیرا هر اصلاح یک نقطه روشن است و تا در اجتماع نقطه روشنی است دست غیب ظاهر نمی شود. بنابراین بهترین کمک به تسریع در ظهور و بهترین شکل انتظار ترویج و اشاعه فساد و یا حداقل سکوت در برابر فساد و حکومت های ظالم است. این نوع برداشت از انتظار منجر به نوعی تعطیل شدن حدود و مقررات اسلامی می شود و باید نوعی «اباحی گری» شمرده شود که به هیچ وجه با موازین اسلامی و قرآنی موافقت ندارد.(تونه ای، مجتبی، موعود نامه، ص131/ طاهری، حبیب الله، سیمای آفتاب، ص 205)

کوتاه سخن این که یک منتظر حقیقی باید خود را فراتر از آن بداند که حتی به انتظار منفی فکر کند چه برسد که در مور آن بحث و گفتگو کند. و همیشه خود را در هر شرایطی در جبهه حق بداند و در هرجا با باطل مبارزه کند.و در یک کلام انتظار پخته و مسئولانه داشته باشد.

منبع ما:http://montazeraneeshgh.mahdiblog.com/