آخرین گذرگاه

شیعه در لغت یعنی کسی که به پیروی یک جلودار راه می رود؛ راه می رود و راه می رود. رونده است؛ توقف کننده نیست و توقف نمی کند. با سستی و رخوت بیگانه است. از آغاز چنین بوده است و هرگز قرار نبود کسی توقف کند و دل به ماندن دهد و اطراق نماید. قرار بود همه بروند و با گذشتن از گذرگاه وحشت به دشت آرامش برسند.  

اما طولانی شدن سفر، سستی و کاهلی مسافران یا فریب دکان داران و یا رهزنی راهزنان در مسیر سبب شدند که برخی کوله بارشان را بر زمین بگذارند و در نیمه ی راه، رفیق نیمه راه شوند.

لیک ره پویان (شیعیان) حقیقی همواره تابع گامهای جلودارشان بودند و قدم در جای پای آنان می نهادند. در هر گامی که به جلو برداشته می شد وسوسه ها بیشتر و بیشتر می شد و به موازات آن موانع برای نرفتن و بازداشتن و ترسیدن از رفتن نیز به آن افزوده شد تا جایی که به آزار و صدمه آنان در نرفتن تبدیل شد. بعدها به این نیز بسنده نشد و با پیش رفتن این قافله ی اهل حق، دسیسه چینی برای جلوگیری از حرکت آن شدت گرفت و به مرور دایره مخالفان حرکت و موافقان ایستادن و حتی برگشتن بیشتر شد؛ دورغگویان در چهره یاران ظاهر شدند و بی مقدارها و فرومایگان دست دوستی دادند و با نفوذ به درون، شروع به اجرای منویات شومشان نمودند. شیعه حقیقی اما همچنان ایستاده و استوار با همه مقاومتها و مخالفتها و همه موج مخالف به راه خود ادامه می دهد.

منبع ما:http://albeyatolellah.blogfa.com/