دست های انتظارم به آسمان رسیده

عزیزترین عزیز جان و دلم؛

هوای عاطفه دنیا ابری است،

دلم گرفتارتنگ غروب است؛

همواره به چشم هایم التماس می کنم که تا تو را ندیده،کم سو نشود؛

خودم را پیوسته به دامان خواهش دست هایم  می اندازم 

که روزی هزار بار نام تو را در مرکز قلبم با خط درشت بنویسد.

همه روزه منّت زبانم را می کشم  که همواره تو را زمزمه کند.

هیچ شاعری نیست که بتواند خوبی های تو را در غزل،

جاودانه کند یا عشق خودش را به تو،در قالب قصیده ای رسیده و ناب،

به بازار عاشقان روانه کنند.

ای محبوب روزهای آفتابین دنیا؛ ای معشوق همه ما؛

ای زیبا ترین چهره آفرینش؛

بگو گیسوان شب های تار فراق، سرشاخه های بلند باغ وجود تو را رها کنند.

بگو آفتاب در برابرت زانو بزند؛

بگو آسمان،جبهه سای همه آدینه هایی شود که

گمان می برد تو آن ها را آبی تر و نورانی تر خواهی کرد.

نازنین؛

نیاز ما را  ببین.

قلب های مجروح گنجشک های زمین،فریادرس زمان را می طلبند و همه آسمانی ها،

روی ماه تو را از دور می بوسند.

پیراهن اندیشه من به یمن و برکت نام  تو،سپید مانده است.

دلم هوای پریدن به کوی تو را دارد.

دست های انتظارم به آسمان رسیده.

همه مردم دیار من سینه چاک رویت خورشیدند.

همه از جان و دل،تو را می جویند.

همه نام مقدس تو را زمزمه می کنند.

همه خویشتن را فدایی گام های تو می دانند.

ای گل اندام؛دامان حوصله من چقدر کوتاه است،

ای کاش ردای گلباران نوازش کلام تو را بر دوش گوش و هوش خویش ببینم.

ای کاش سروشی در گوش جانم نغمه پردازی کند که؛

((هان و هان؛خود را به گامهای محبوب برسان))

ای معشوق عارفان؛

ای یوسف عاشقان؛

ای امید دار ودیارمان؛

شکوفه های انتظارما را بشکوفان و در این دنیای پرطوفان،

ساحل دست های مهربانت را به ما برسان.

منبع ما:http://entezar1358.blogfa.com