وای بر ما

 

او کیست که جایش در همه جا خالی است.کسی هم متوجه او نیست. 

کسی که اگر بیاید دنیا را سراسر عدل و داد در بر خواهد گرفت و انسان را از انتظار چندین هزارساله اش از زمان حضرت آدم (ع) تاکنون رهایی می بخشد اما آیا ما منتظران خوبی برایش هستیم آیا از او یاد می کنیم. در چند نمازمان جای دعای دست، دعای فرجش را که دعای فرج همه انسانهاست میخوانیم.

چند پنج شنبه را به امید آن پشت سر میگذاریم که فردایش آقایمان بیاید. چند صبح جمعه بعد از برخاستن از خواب سراغ او را میگیریم که آمده یا نه؟ چندین جمعه شب را نمی خوابیم تا ظهورش را شاهد باشیم. چندبار در روز انتظار فرجش را میکشیم.
چند بار برای تعجیل در ظهورش دعا میکنیم. اگر کوچکترین وسیله ای از ما گم شود ساعتی را به دنبالش میگردیم و حال آنکه مولایمان را گم کرده ایم به یادمان هم نمی آید، فقط ادعا میکنیم که اگر در دوران امام علی (ع)و امام حسین (ع)بودیم آنها را تنها نمی گذاشتیم در حالی که امام زمان (عج) خویش را که حاضر و ناظر و در بین ماست را تنها گذاشته ایم.
اگر چنین نبود و حداقل یاران حضرت مهیا بودند، آری اگر 313تن یارش آماده بودند حتما می آمد پس وای بر ما …
امیدوارم دیگر نگوییم شاید این جمعه بیاید شاید بلکه بگوییم یا رب این جمعه بیاید یا رب 

منبع ما:http://ya-mahdi-sahebzaman.blogfa.com/