مهدی موعود(علیه السلام) ناظر اعمال و رفتار

 

غفلت بزرگ، ندیدن و نادیده‌گرفتن حجّت بزرگ الهی در جهان است. بی‌توجهی به وجود امام زمان و عدم ارتباط با آن بزرگوار، عامل محرومیت بزرگ جامعهٔ بشری است. نوعی کوری داوطلبانه است که یک شخص یا جامعه گرفتار آن می‌شود.

امام حسن عسکری (علیه السلام) به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری طی نامه‌ای چنین نوشتند:

ای اسحاق! هر کس از این دنیا نابینا بیرون رود، در آخرت کور و گمراه‌تر محشور خواهد شد. پسر اسماعیل! منظورم کوری چشم نیست؛ منظور کوردلی و عدم بصیرت است که در سر نیست؛ در سینه است.

و این است معنای سخن خداوند که در کتاب استوار خویش به ستمگر می‌گوید: «یَا رَبِّ!‌ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمی وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً؟ قالَ: ]کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی[؛[1]

او می‌گوید: خدایا من که بینا بودم چرا در قیامت نابینا محشورم کردی؟ خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: آری! آیات ما به‌سوی تو آمد و آن را فراموش کردی، این چنین امروز از یاد می‌روی.»

ای اسحاق!‌ کدام آیه، اعظم از حجت خدای عزّوجلّ بر خلق و امینش در جهان و شاهد و گواه او بر بندگان پس از پدران نخستین او از پیامبران و امامان آنها است که رحمت الهی به رهبرشان باد.[2]

نادیدن هر امامی در سلسلهٔ پیامبران و امامان معصوم، عامل گمراهی، سردرگمی،‌ انحراف از حق و گرایش به باطل و کفران نعمت الهی و تکذیب حق است.

غفلت بزرگ، ندیده گرفتن نظارت امام عصر بر زندگی انسان است.

اعمال انسان در این جهان تحت نظارت سه نگاه آسمانی است:

1. نظارت الهی؛

2. نظارت نبوی؛

3. نظارت مؤمنان برتر.

قرآن دراین‌باره چنین می‌فرماید:

]وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلی عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ[؛[3] «بگو، عمل کنید پس به‌زودی خدا و رسول او و مؤمنان رفتار و کار شما را می‌بینند، سپس به‌سوی عالم غیب و شهود بازمی‌گردید و به شما خبر می‌دهد که چه می‌کردید؟»

آنها که در میدان تبلیغ و مدیریت و فتوا و اجرا به نمایندگی از امام عصر (علیه السلام) رسالت بر دوش دارند و به عنوان سربازان فرهنگی و امنیتی و مدیریتی یاران امام عصر شناخته می‌شوند، باید بیش‌تر به هوش باشند که، تنبلی‌ها افسوس دارد، کم‌کاری‌ها شرمندگی می‌آورد، بدرفتاری‌ها و جرم و گناهان، موجب رسوایی دو جهان است و عالم پر از دوربینهای نامرئی است؛ دوربین الهی، دوربین پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) و دوربین امام عصر (علیه السلام).

دوربین‌هایی که دقیق و مداوم و بدون نقطهٔ کور، از نزدیک همه‌چیز را کنترل می‌کند و برای امتیاز مثبت و منفی پاداش و کیفر خاص در نظر می‌گیرد.

پی‌نوشت ها:

[1]. وسائل ‏الشیعة، شیخ حرّ عاملی، مؤسسه آل البیت، قم، 1409ق، ج‏6، ص‏183، ح  8.

[2]. بحار الانوار، محمدباقر مجلسی، دار إحیاء الثراث العربی، بیروت، ج5، ص320.

[3]. توبه / 105.

منبع: ماهنامه اطلاع‌رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره 178 

منبع ما:http://zitova.ir/