یا ابا صالح المهدی(عج) کجایی آقا جان

 

صبح یک روز بهاری بود، خورشید در آستانه ی آسمان خودنمایی می کرد. مثل هر روز مسیر خانه تا محل کار را طی کردم. چشمم به بنر های بزرگی افتاد که در گوشه گوشه ی خیابان ها نصب شده بود و روی آن نام های آشنا با خطی خوش و به درشتی نوشته شده بود: یا صاحب الزمان، یا بقیه الله و...

و در پایین هر کدام از آنها یک دعای همیشگی و تکراری…
اللهم عجل لولیک الفرج
کمی به فکر فرو رفتم، سال هاست این تصاویر و این اسامی را می بینیم و می شنویم، و در آخر همین دعای همیشگی ورد زبان همه ی ماست. واقعا این چه دعایی است؟ ما در این دعا چه میخواهیم؟
خداوندا تعجیل کن در فرج ولی خود...
فرج یعنی چه؟ فرج چه کسی؟ ولی خدا؟ امام زمان ما؟
در فرج او چه اتفاقی قرار است بی افتد؟
فکرم به دور تر ها می رود. به ابتدای خلقت، از زمان خلقت حضرت آدم تا کنون هزاران پیامبر و نبی آمدند و رفتند و هر یک حجت خدا بودند در زمین و مردم را به سمت یک حقیقت واحد هدایت می کردند و جالب اینکه در انتها وعده ی نیکی می دانند به یک زمان واحد، و صاحب این زمان، صاحب ما، مهدی موعود(عج)...
همه مژده ها دادند، مژده هایی که شوق برانگیز بود و عطش آور و حالا من در این آخرالزمان ایستاده ام.
دیگر پیامبری نخواهد آمد تا باز مژده دهد. ولی حرف های آنها سینه به سینه به من رسیده. اما از خود میپرسم هدف از
این همه مژده و وعده و گذر زمان چه بود؟ اصلا او کیست که همه ی روزگاران منتظرش بوده اند؟

امام زمان(عج) کیست؟

چیز هایی در موردش شنیده ام، نامش "م ح م د"، کنیه اش ابوالقاسم، نام پدرش امام حسن عسکری (ع)، نام مادرش نرجس خاتون، تولد سامرا، نیمه ی شعبان سال 255 قمری، و امروز تولد 1179 سالگی اوست!!
فقط همین؟...نه...نه همین...عصاره ی تمام انبیاء و اوصیاء، او کسی است که همچون لوط(ع)، فرشتگان یاریش  می کنند و چون یوسف(ع)، زیبا ترین اهل زمان خود است و چون خضر(ع)، عمری طولانی دارد و چون موسی(ع)، ولادتش مخفی بود و دشمنانش مانند قوم فرعون به زمین فرو خواهند رفت و چون داوود و سلیمان(علیهما سلام) ملک جاودان خواهند داشت، چون ایوب(ع)، صبور،چون علی(ع) زاهد، چون حسن(ع) بردبار، چون حسین(ع) شهادت طلب و چون فاطمه(س)، سپری برای دین، و شبیه ترین به محمد(ص) در نام و نصب و کنیه و... آری...     
 آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری      حسن یوسف، ید موسی، دم عیسی داری 

چنین عظمتی در این دوره ی پر از تاریکی و ظلمت اگر ظهور کند چه ها خواهد کرد؟
کسی که قدرت زمین و آسمان در ید اوست و تمام کائنات یاریش خواهند کرد. آیا ممکن است وعده اش تحقق نیابد؟
آمدنش با خود چه خواهد آورد؟ آیا با ظهور او ظلم و بی عدالتی از بین خواهد رفت؟ آیا درماندگی و بلاتکلیفی و روزمرگی ما آدم ها درمان خواهد شد؟ آیا حضور او مرا به این حقیقت نزدیک می کند که هدف خلقتم چه بوده؟
(از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟) آمده ام به این دنیا که چه کنم؟ عمری به دنبال نیاز های جسمی و مادی و آخر مرگ؟
پس چه سود ازین آمدن و ازین رفتن؟...نه...کار عبث از خالقی چون خالق من بعید است.
حتما هدف بزرگی در آن نهفته، هدفی که برای رسیدن به آن، ابلیس به خاطر نافرمانی اش باید رانده می شد.
پیامبران و کتبی نازل می شدند و مژده ها و بیم و امید هایی میدانند.
مژده برای دولتی که نتیجه ی رنج تمام انبیاء و اولیاء در آن به ثمر خواهد نشست.
مژده برای رسیدن به هدفی که به خاطر آن خلق شده ایم.
آری او حتما می آید... اَلسِّلامُ عَلیکَ یا وَعدَ اللهِ الّذِی ضَمِنَه، سلام بر تو ای وعده ی خدا که خود آن را تعهّد کرده است...
تو وعده ی خدایی، إِنَّ اللهَ لَا یُخلِفُ المِیعَادَ...

بعد از آمدن امام زمان(عج) چه خواهد شد؟ 

او که بیاید، دیگر نگران بی وفایی دوران نیستیم، نگران حقه و کلک و نیرنگ آدم ها نیستیم،
نگران معیشت و فقر و تبعیض ها نیستیم. او که بیاید نگران عاقبت به خیری و حساب و کتاب قیامت هم نیستیم.
او که بیاید معنی نمازم کامل می شود، قرآنم تفسیردرست می شود، حدیث امامم به بهتان جعلی بودنش باطل نمی شود.
او که بیاید، دیگر همه ی خلاء های زندگی ام پر می شود. سؤال های بی جوابم پاسخ می یابد. جهل و سردرگمی ام رخت میبندد. فساد و تهاجم و بی دینی، از میان می رود. دیگر نگران آینده ی جوان هایمان نیستیم،نگران ازدواج و شغل و درس و تحصیل آنها نیستیم. او عقل ها را کامل خواهد کرد و دین را به تکامل خواهد رساند و ثروت زمین و آسمان را سرازیر خواهد کرد.
او که بیاید دیگر کشوری قدرت مند به ضعفا تجاوز نمی کند، گرسنه ای باقی نمی ماند،کودکی به جرم شیعه بودنش، سر بریده نمی شود. او که بیاید همه ی زمین یک کشور خواهد شد، با یک هدف...
آری او تنها کسی است که می تواند ظالمان دیو صفت را برای همیشه نابود کند.او تنها جواب کوبنده ی تمام شبهات و بدعت هاست. تنها مرهم دل های شکسته و ستم دیده...اوست جَاء الحَقُّ وَ زَهَقَ البَاطِلُ...
و معنای واقعی ونَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَ نَجعَلَهُمُ الوَارِثِینَ...
چرا امام زمان(عج) هنوز غایب است؟ 

اما پس چرا نمی آید؟ برای آمدن چه باید کرد؟ به یاد همان جمله ی معروف می افتم...اللهم عجل لولیک الفرج...
یعنی فقط دعا؟ فقط همین؟
خب ما که دعا می کنیم پس کو منجی ما؟؟!!
نه...نه فقط دعا...
ما مانع ظهوریم...وگرنه امام زمان(عج) از ما نسبت به ظهور مشتاق تر هستند...مضطر هستند...
أَینَ المُضطَرُّ الَذّی یُجَابُ إِذَا دَعَی...کجاست آن مضطری که چون دعا کند به اجابت رسد؟
باید برای محقق شدن چنین دولتی، خیابان های شهرم را آب و جارو کنم، دلم را خانه تکانی کنم.
بخل و حرص و ریا و حسد و تکبر، حجاب منند در اجابت این دعا...
من و گناه هایم مانع ظهور او شده ایم...باید از خود شروع کنیم و حداقل خودمان از سر راه غیبت کنار رویم.
آن وقت با تمام وجود بگوییم أَمَّن یُجِیبُ المُضطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ...
که امام صادق(ع) فرمودند منظور از مضطر در این آیه، پسر من مهدی(عج) است.
شب ظهورش در مسجد کوفه تا طلوع فجر این آیه را میخواند ،اشک میریزد و فریاد میزند...و طلوع فجر جبرئیل به او بشارت فرج میدهد...
امید داریم که رحمت بی کران خداوند متعال شامل حال ما گردد و ما نیز در تعجیل ظهور مولایمان موثر باشیم.
توبه کنیم از گناهانی که حقیقتا مانع ظهورند و الا دلیلی ندارد که خداوند حجتش را در پرده غیبت قرار دهد.
خدایا آسمان شهرم، زیر دود و غبار، گرفته است. زمین تنگی می کند و آسمان خودداری...
وَ ضاقَتِ الاَرضُ وَ مُنِعَتِ السِّماءُ...
نسیمی باید تا ابر های گرفته را کنار زند و خورشید عالم را نمایان کند.
باید دست به دعا برداریم، باید نماز باران بخوانیم...دعای عهد زمزمه کنیم...ندبه کنیم و طلب...
طلب همه ی خیر ها و خوبی ها،طلب همه ی چیز هایی که نداشتیم و به نداشتنش عادت کرده ایم...طلب نور...که ندیدیم و محروم ماندیم.
یَا نُورَ النُّور، یَا نُورَ کُلِّ نُورِ، یَا نُورَ فَوقَ کُلِ نُور، یَا نُورَ لَیسَ کَمِثلِهِ نُور...
خدایا دست دعای ما به آسمان تو بلند شد، دست اجابت تو را میطلبیم.
سال ها می گذرد، حادثه ها می آید، انتظار فرج از نیمه ی خرداد ،کشم...

امام موسی بن جعفر(ع) :
هنگامی که پنجمین فرزندم غایب شد، مواظب دین خود باشید، مبادا کسی شما را از دین خارج کند.
او ناگزیر غیبتی خواهد داشت، به طوری که گروهی از مؤمنان از عقیده خویش بر می گردند.
خداوند به وسیله ی غیبت، بندگان خویش را آزمایش می کند...
بحارالنوار،ج 51، ص 150

امام حسین(ع) :
اوست امام قائم که خدا زمین را پس از مردگی به او زنده سازد و دین را به او ظاهر و بر هر دین دیگری پیروز گرداند.
اگر چه مشرکان کراهت داشته باشند. برای او غیبتی است که جمعی در آن از دین مرتد و بیگانه می شوند.
و دیگران بر دین خود ثابت مانده و اذیت شوند و به آنها گفته شود چه زمانی این وعده انجام شود؟
اگر راست گویانید.
آگاه باش که صبر کننده در عصر غیبت او بر اذیت و تکذیب مانند جهاد کننده با شمشیر در پیش روی پیامبر خداست.
 
منبع : انجمن منتظران مهدی (عج) 

منبع ما:http://www.entezar.org/