زیارت آل یاسین

زیارت در لغت، دیدار کردن با قصد را گویند و در ریشه آن، میل و گرایش نهفته است. در لغت به معنى خانواده، دودمان، فرزندان و اهل بیت است. یاسین، حضرت محمد صلی الله علیه و آله است و آل آن حضرت، اهل اویند. زیارت آل یاسین، از مشهورترین زیارت نامه هایى است که در توقیع شریف حضرت ولى عصر ارواحنا له الفداء به جناب محمد بن عبدالله بن جعفر حمیرى صادر گردیده. در مقدمه این زیارت چنین آمده است:... هرگاه خواستید به وسیله ما به سوى خداوند توجه کنید و به ما روى آورید، پس همان گونه که خداوند فرموده است، بگویید: سلام على آل یاسین...[1]                                           

این زیارت با بیست وسه سلام آغاز شده که اول به آل یاسین یعنى عترت پاک پیامبر صلی الله علیه و آله و سلام هاى بعدى، هر یک با القاب و عناوین خاص حضرت مهدى ارواحنا له الفداء مى باشد، سپس با اظهار و اقرار اصول اعتقادى صحیح و گواه گرفتن امام عصر ارواحنا له الفداء بر آن ها و تجدید عهد وفادارى نسبت به اولیاى دین، زیارت به پایان مى رسد. پس از زیارت، دعایى است براى نورانیت زائر، به انواع نورهاى الهى که ترجمه بخشى از آن چنین است: خداوندا از تو مى خواهم که درود فرستى بر محمد، پیامبر رحمتت و کلمه نورت، و دلم را به نور یقین و سینه ام را به نور ایمان، و اندیشه ام را به نورانیَت هاى خوب، و تصمیمم را به نور دانش، و نیرویم را با نور کار، و زبانم را به نور راستگویى و ...آکنده سازى آنگاه درخواست درود بر امام عصر ارواحنا له الفداء با توجه به صفات حمیده آن بزرگوار، و دعا براى نصرت وحفاظت و تعجیل فرج و قیام آن حضرت، و پر شدن زمین از عدل و داد، و نابودى کفار و منافقین و دشمنان دین مى باشد. 

این زیارت به تصریح بعضى از علماء، جامع و کامل و از بهترین زیارت هاى آن حضرت است که در همه اوقات و در هر مکان مى شود آن را خواند. سندهاى این زیارت را صحیح ومعتبر دانسته اند و در مجامیع مهم حدیث و دعا نقل گردیده است.[2] 

سَلامٌ عَلى آلِ یسَّ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا داعِىَ اللَّهِ وَ رَبّانِىَّ آیاتِهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بابَ اللَّهِ و َدَیّانَ دینِهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیفَةَ اللَّهِ وَ ناصِرَ حَقِّهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلیلَ اِرادَتِهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا تالِىَ کِتابِ اللَّهِ وَتَرْجُمانَهُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ فى آناءِ لَیْلِکَ وَاَطْرافِ نَهارِکَ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللَّهِ فى اَرْضِهِ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا میثاقَ اللَّهِ الَّذى اَخَذَهُ وَ وَکَّدَهُ ا

َلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَعْدَ اللَّهِ الَّذى ضَمِنَهُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصوُبُ وَالْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَالْغَوْثُ وَالرَّحْمَةُ الْواسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَکْذوُبٍ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقوُمُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْعُدُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْرَءُ و َتُبَیِّنُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُصَلّى وَتَقْنُتُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَرْکَعُ وَ تَسْجُدُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُهَلِّلُ وَ تُکَبِّرُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَحْمَدُ و َتَسْتَغْفِرُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُصْبِحُ وَ تُمْسى 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ فِى اللَّیْلِ اِذا یَغْشى وَالنَّهارِ اِذا تَجَلّى 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الاِْمامُ الْمَاْموُنُ

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَاْموُلُ 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ بِجَوامِعِ السَّلامِ 

اُشْهِدُکَ یا مَوْلاىَ اَ نّى اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ لا حَبیبَ اِلاّ هُوَ وَاَهْلُهُ وَ اُشْهِدُکَ یا مَوْلاىَ اَنَّ عَلِیّاً اَمیرالْمُؤْمِنینَ حُجَّتُهُ وَالْحَسَنَ حُجَّتُهُ وَالْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ وَعَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ وَمُحَمَّدَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ وَجَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍّ حُجَّتُهُ وَموُسَى بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ وَعَلِىَّ بْنَ موُسى حُجَّتُهُ وَمُحَمَّدَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ وَعَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَالْحَسَنَ بْنَ عَلِی حُجَّتُهُ وَاَشْهَدُ اَ نَّکَ حُجَّةُ اللَّهِ اَنْتُمُ الاَْوَّلُ وَالاْ خِرُ وَاَنَّ رَجْعَتَکُمْ حَقُّ لا رَیْبَ فیها یَوْمَ لا یَنْفَعُ نَفْساً ایمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ اَوْ کَسَبَتْ فى ایمانِها خَیْراً وَاَنَّ الْمَوْتَ حَقُّ وَاَنَّ ناکِراً وَنَکیراً حَقُّ وَاَشْهَدُ اَنَّ النَّشْرَ حَقُّ وَالْبَعْثَ حَقُّ وَاَنَّ الصِّراطَ حَقُّ وَالْمِرْصادَ حَقُّ وَالْمیزانَ حَقُّ وَالْحَشْرَ حَقُّ وَالْحِسابَ حَقُّ وَالْجَنَّةَ وَالنّارَ حَقُّ وَالْوَعْدَ وَالْوَعیدَ بِهِما حَقُّ یا مَوْلاىَ شَقِىَ مَنْ خالَفَکُمْ وَ سَعِدَ مَنْ اَطاعَکُمْ فَاشْهَدْ عَلى ما اَشْهَدْتُکَ عَلَیْهِ وَاَ نَا وَلِىُّ لَکَ بَرىٌ مِنْ عَدُوِّکَ فَالْحَقُّ ما رَضیتُموُهُ وَالْباطِلُ ما اَسْخَطْتُموُهُ وَالْمَعْروُفُ ما اَمَرْتُمْ بِهِ وَالْمُنْکَرُ ما نَهَیْتُمْ عَنْهُ فَنَفْسى مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ بِرَسوُلِهِ وَ بِاَمیرالْمُؤْمِنینَ وَبِکُمْ یا مَوْلاىَ اَوَّلِکُمْ وَ آخِرِکُمْ وَ نُصْرَتى مُعَدَّةٌ لَکُمْ وَمَوَدَّتى خالِصَةٌ لَکُمْ آمینَ آمینَ . 

سلام بر آل یاسین 

سلام بر تو اى دعوت کننده به خدا و عارف به آیاتش

سلام بر تو اى واسطه خدا و سرپرست دین او

سلام بر تو اى خلیفه خدا و یاور حق او

سلام بر تو اى حجت خدا و راهنماى اراده‌اش

سلام بر تو اى تلاوت کننده کتاب خدا و تفسیر کننده آیات او

سلام بر تو در تمام آنات و دقایق شب و سرتاسر روز

سلام بر تو اى بجاى مانده از طرف خدا در روى زمین، 

سلام بر تو اى پیمان محکم خدا که از مردم گرفت و سخت محکمش کرد

سلام بر تو اى وعده خدا که تضمینش کرده

سلام بر تو اى پرچم برافراشته و دانش ریزان و فریادرس خلق و رحمت وسیع حق، و آن وعده‌اى که دروغ نشود

سلام بر تو هنگامى که بپا مى‌ایستى

سلام بر تو هنگامى که مى‌نشینى

سلام بر تو هنگامى که (فرامین حق را) مى‌خوانى و تفسیر مى‌کنى 

سلام بر تو هنگامى که نماز مى‌خوانى و قنوت می‌گیری

سلام بر تو هنگامى که رکوع و سجده بجاى آورى

سلام بر تو هنگامى که "لا اله الا اللّه" و "اللّه اکبر" گویى

سلام بر تو هنگامى که خدا را ستایش کنى و از او آمرزش خواهى

سلام بر تو هنگامى که بامداد کنى و شام کنى

سلام بر تو در شب هنگامى که تاریکیش فرا گیرد و در روز هنگامى که پرده برگیرد

سلام بر تو اى امام امین

سلام بر تو اى مقدم (بر همه خلق و) مورد آرزو(ى آنان) 

سلام بر تو به همه سلام‌ها

گواه گیرم تو را اى مولا و سرور من که من گواهى دهم به این که معبودى نیست جز خداى یگانه که شریک ندارد و نیز (گواهى دهم که) محمد بنده و رسول او است و محبوبى نیست جز او و خاندانش و گواه گیرم تو را اى مولاى من که على امیر مؤمنان حجت خدا است و حسن حجت او است و حسین حجت او است و على بن الحسین حجت او است و محمد بن على حجت او است و جعفر بن محمد حجت او است و موسى بن جعفر حجت او است و على بن موسى حجت او است و محمد بن على حجت او است و على بن محمد حجت او است و حسن بن على حجت او است و گواهى دهم که تو حجت خدایى ، شمایید اول و آخر و مسلماً بازگشت شما 

حق است که شکى در آن نیست، روزى که سود ندهد کسى را ایمانش که پیش از آن ایمان نیاورده یا در (مدت)ایمان خویش کار خیرى انجام نداده و همانا مرگ حق است و ناکر و نکیر (دو فرشته سؤ ال قبر) حق است و گواهى دهم که زنده شدن پس از مرگ حق است و برانگیخته شده حق است و صراط حق است و مرصاد (کمینگاه) حق است و میزان حق است و حشر (در قیامت) حق است و حساب حق است و بهشت و دوزخ حق است و وعده و تهدید درباره آن دو حق است اى مولاى من بدبخت است کسى که مخالفت شما را کرد و سعادتمند است کسى که پیرویتان کرد پس گواهى ده بر آنچه تو را بر آن گواه گرفتم و من دوست تواءم و بیزارم از دشمنت حق آنست که شما پسند کردید و باطل همانست که شما بدان خشم کردید و کار نیک همان بود که شما بدان دستور دادید و منکر (و کار زشت) همان بود که شما از آن جلوگیرى و نهى کردید، من ایمان دارم به خداى یگانه‌اى که شریک ندارد و به رسول او و به امیر مؤمنان و به شما اى مولاى من از اول تا آخرتان و یاریم براى شما آماده است و دوستیم خالص و پاک براى شما است آمین آمین. 

پی نوشت ها:

[1]معجم مقاییس اللغة ج 3 ص 36. 

[2]پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، ص 135. 

منبع:http://www.montazar.net/