شفا خواهی با نماز امام زمان(عج)

آقای… که در همسایگی مسجد مقدس محدثین مغازه دارد برای مؤلف جریانی را نقل کرد و من از او خواستم آن را مکتوب به من بدهد و ایشان هم آن قضیه را این چنین نوشت: عصر روز سه شنبه در تاریخ ۱۸/۲/۸۴ ساعت ۱۷:۳۰ به قصد رفتن به بانک از خیابان کنار مسجد محدثین عبور می کردم. 

دیدم خانمی چادری در جنوبی مسجد را پی در پی می کوبد! فهمیدم برای رفتن به مسجد بی تابی می کند.

پس از سلام به او گفتم: با مسجد کاری دارید؟ 

گفت: آری! حس کنجکاویم تحریک شد و از او پرسیدم:

اگر کارتان ضروری است من بروم؛ خادم مسجد را پیدا کنم تا در را برایتان باز کند.

او موافقت کرد و من هم آمدم به حاج آقای آرامی که او نیز مانند من در همسایگی مسجد مغازه دارد؛ گفتم: 

“مش محمد علی” خادم مسجد را سراغ نداری؛ کجاست؟

گفت: برای کاری رفت و نیم ساعت بعد می آید. 

من برگشتم به آن خانم گفتم: خادم نیم ساعت بعد می آید، اگر من می توانم کمکی بکنم؛ حاضرم. 

گفت: خیر! می خواهم وارد مسجد بشوم.

از لهجه آذری وی فهمیدم غریب است. 

پرسیدم: برای چه این قدر اصرار به رفتن درون مسجد را دارید؟! 

گفت: برادرم بیمار و بر تخت بیمارستان است. صبح روز گذشته که به عیادت او رفتم به من گفت: 

من دیشب خواب دیدم که تو داری در مسجد محدثین بابل نماز می خوانی و از آقا امام زمان(عج) شفای بیماری مرا تقاضا می کنی.

آدرس مسجد را به من داد و از آذربایجان به آن آدرس به این جا آمدم تا دو رکعت نماز بخوانم و شفای برادرم را از امام زمان(عج) طلب کنم. 

خیلی از سخنان او متأثر شدم به خودم گفتم:

ما همسایه این مکان مقدس هستیم و قدر و منزلت آن را نمی دانیم ولی امام زمان(عج) مردم را برای گرفتن حاجت از راه دور به این جا حواله می دهد! 

ناگهان یکی از اعضای هیئت امناء مسجد آمد و با احترام به آن زن، در را باز کرد.

بر گرفته از کتاب مسجد مقدس محدثین

منبع:http://shamimyar.net/