تلــنگــر

خواهران و برادران 

این را همه ما می دانیم که امامان ما همه معصوم و پاک آفریده شده اند و همانطور معصوم و پاک هم از دنیا رفته اند و دارای صفاتی بودند که هرگز یک انسان عادی دارای آن شرایط نبوده است مانند امیر المؤمنین علی (ع) که در رحم با مادرش فاطمه بنت اسد (ع) صحبت می کرد و موقع ولادتش قران می خواند و هم چنین معجزات دیگر امامان و یا حضرت مهدی (ع) که هنگام ولادت سر به سجده گذاشته و شکر خدا نمودند. و در سن پنج سالگی به مقام امامت نائل آمدند و همه این نور های پاک بدون اینکه نزد استادی تحصیل کرده باشند دارای علم اولین و آخرین بودند و از گذشته و حال و آینده خبر می دادند. 

پس در نتیجه این معصومین ، مانند من و شما برای امتحان به این دنیا نیامدند و آن ها بزرگترین لطف و نعمتی هستند که خداوند به بشــر عنایت کرده است به چند دلیل:

همه ما می دانیم که خداوند عادل است و در قرآن کریم می فرماید: «هر کس کوچکترین ذره ای بدی نماید جزای آن را خواهد دید و هرکس کوچکترین عمل نیکی انجام دهد پاداش آن را خواهد گرفت».

و حال که خداوند عادل است و بنده هم جایز خطا ، چون خداوند قرار است با عدل با ما رفتار کند بنابر این باید اکثر انسان ها را به آتش قهر خود بسوزاند و خالق یکتا در حدیث قدسی می فرماید: «من بندگانم را برای اینکه بسوزانم نیافریده ام و به هر نحوی که بتوانم سبب نجات آن ها را از عدل خود فراهم خواهم کرد».

و بقدری پروردگار ما رحیم است و کریم است و جواد، بهانه هایی برای نجات بشــر قرار داده ، مانند خواندن نماز و گرفتن روزه و اعمال عبادی دیگر، و بزرگترین لطفی که کرده ، فرستادن نمایندگانی در روی زمین مانند وجود مقدس خاتم الانبیا حضرت محمد (ص) و امامان معصوم (ع) بود که به این دنیا آمدند تا با زندگی کردن و راهنمایی بشــر هم درست زیستن را به ما بیاموزند و هم ما گناهکاران، با واسطه قرار دادن این عزیزان الهی به حاجت ها و خواسته هایمان برسیم و هم با ابزار دوستی با عزیزانش بهانه ای برای بخشش و نجات از کیفر گناهان داشته باشیم.هم چنین این وجود های مقدس را چنان پر محبت و مهربان آفریده است که فردای قیامت با شفاعتشان سبب نجات عده ی زیادی از آتش جهنم خواهند شد.خدایا ما چگونه شکر تو را به خاطر نعمت ولایت به جا آوریم؟ به خداوندی خودت زبانمان قاصر است و همه ی این الطاف از کرم وجود بی حساب توست.ما بندگان افتخار می کنیم به داشتن چون تو خالقی ، خدایا در تمام عمر در مقابل هر نعمتت ،کفران نعمت کردیم نه قدر تو را شناختیم نه رسولت و نه حجت های پاکت را،در زمین تو زندگی کردیم روزی تو را خوردیم ، از همه نعمت هایت استفاده کردیم ، و به جای شکر و سپاس گزاری از تو اسیر نفس شیطان بودیم. یعنی اگر گفتی به دنبال انسانیت و کمالات باشید به دنبال خوی های حیوانی رفتیم و اگر فرمودی به فکر ذخیره برای آخرت باشید ولی همه وجودمان دنیا بود و خواسته های نفسانی ؛

الهی ! چه بگویم از بی وفایمان ،خداوندا ! چگونه با این اعمالمان در دادگاه عدل تو بایستیم. بار پروردگارا ! دیدی بندگانت چگونه مزد زحمات رسولت را دادند. زمانی که پیامبر (ص) از دنیا رفت حدود هفت میلیون مسلمان داشت ولی همین بندگانت بعد از گذشت کمتر از سه ماه [یک عده دنیا پرست جانی] درب خانه ی دخترش و جانشینش حضرت علی(ع) را به خاطر حب ریاست به آتش کشیدند، آن هم بعد از آن همه سفارشات پیامبر اکرم (ص) نسبت به عترتش. بار پروردگارا ! کجا بودند آن بندگان شکر گزارت که دفاع از ولی تو در زمین کنند و تو خالق یکتا چه صبری داری آن موفق که دیدی بر گردن ولیت یک عده شیطان انسان نما طناب انداخته و یا آن بانوی پاک و معصومی را که فرمانبروی از او را بر تمام جن و انس و حتی پیامبرانت و همه ی موجودات روی زمین واجب نمودی، دیدی چگونه مورد ضرب و شتم قرار دادند و یا با دیگر ولیت امام حسن مجتبی (ع) ؛ جگرش را پاره پاره کردند و سر دیگر حجتت را بر نیزه نمودند و دیگری را سال های سال در گوشه ی زندان اسیر کردند و هرکدام را به زهری مسموم کردند . کجا بودند طرفداران این گوهر های پاک ؟ چگونه شکر نعمتت را به جا آوردند؟! ای تف بر تو و بی وفاییت دنیا !

خواهران و برادران عزیز! بیایید جزو آن گروه بی انصاف و بی مروت نباشیم، قدری به خود آییم و ببینیم چقدر به فکر امام زمانمان هستیم.

سید بن طاووس (رحمة الله) می گوید :

شبی در سامرا وارد سرداب امام زمان (ع) شدم. صدای ملکوتی امام را در حال مناجات با خالق یکتا شنیدم که می فرموند:

«پروردگارا ! شیعیان ما از ما هستند ، از زیادی گل ما خلق شده اند و به آب ولایت ما عجین گشته اند ، خدایا آن ها را بیامرز و گناهنشان را عفو فرما . پروردگارا ! آن ها را روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مؤاخذه مفرما چنان چه میزان گناهانشان بیشتر و صوابشان کم است از اعمال من بردار و به صواب آن ها بیفزای».

خواهر وبرادرم !

خیال می کنید در مقابل این همه دروغ ها ، غیبت ها، ربا خواری ها ، دنیا پرستی ها و بی حجابی ها و چون حیوانات به خاطر دنیا به جان هم افتادن ها و هم چنین بی حرمتی به کلام خداوند یعنی قرآن و بی اعتنا بودن به امام زمان (ع) عذاب ندارد. به خدا قسم در مقابل این اعمال ما باید از آسمان سنگ ببارد.

می دانید چه کسی جلوی این عذاب الهی را گرفته است؟ آری آن دعا های شبانه روزی امام زمان(عج) ماست. آخر چقدر بی انصافی و چه قدر بی معرفتی ! چرا ما به فکر آن حجت الهی نیستیم؟ تا کی در حضورش مرتکب عصیان می شویم.

 به عنوان یک شیعه به جای این که زینت آقا امام زمان (ع) باشیم ، با اعمالمان دل پاک و مطهرش را به درد می آوریم؟

از آنجا که این آخرین حجت الهی چون آبا و اجدادش مهربان و رئوف و با گذشت است، به جای نفرین برما بازهم دعا می کند. شما را به خدا آیا دور از انصاف نیست که آن گوهر پاک ولایت صبح تا شب به فکر ما باشد ولی ما گنهکاران از یاد او غافل باشیم؟ در صورتی که می دانیم که هیچ عملی به درگاه پروردگار بدون نداشتن ولایت امام زمان (ع) مورد قبول خداوند نیست.

منبع:http://www.ya-baghiyatallah.blogfa.com/

(داروخانه معنوی-رضا جاهد)