رجعت امامان(ع)

رجعت امامان(ع)، در قرآن کریم و روایات و زیارت ها آمده است. در قرآن آمده است:«اِنَّ الذی فَرضَ علیک القرآن لَرادّکَ اِلی مَعادِ...»(1)؛ آن کسی که قرآن را بر تو فرستاد به یقین ، تو را به وعده گاهت باز می گرداند. امام سجاد(ع) در تأویل این آیه شریفه فرمود: پیامبر شما و امیر مؤمنان و امامان اهل بیت، در عصر ظهور به دنیا باز می گردند.(2) در روایتی امام صادق(ع) می فرماید:«نخستین کسی که در جریان رجعت به دنیا باز می گردد،امام حسین(ع) است».(3) و فرمود:«حسین(ع) به اراده ی حکیمانه ی خداوند به دنیا باز می گردد و حضزت مهدی(ع)، انگشتر سلیمان را به همراه زمام امور جامعه به او می سپارد، و او کسی است که قائم(ع) را پس از یک زندگی طولانی و شکوهبار که از دنیا می رود، غسل می دهد و به خاک می سپارد».(4) 

 نیز در تأویل آیه ی شریفه ی قرآن «ثُمَّ رَدَدنا لَکُم الکرّة علیهم»(5) می فرماید:«حسین(ع) با حدودو هفتاد نفر از یاران خویش به خواست خدا به دنیا باز می گردد...، در همان حال حضرت مهدی(ع) نیز در میان یاران امام حسین(ع) و مردم است. آن هنگامی که عرفان و ایمان مردم نسبت به رجعت حضرت حسین(ع) استوار گردید، پایان زندگی امام مهدی(ع) فرا می رسد. امام حسین(ع)امور مربوط به غسل و نماز و به خاک سپاری پیکر پاکش را به عهده می گیرد، چرا که پیکر مطهر امام معصوم(ع) را تنها همانند او باید غسل و کفن کند و بر پیکر او نماز بگذارد و او را به خاک سپارد».(6) در زیارت نامه های رسیده از جانب امامان راستین نیز، مسأله رجعت به طور صریح بیان شده است.

امام صادق(ع) از رجعت حضرت علی(ع) سخن می گوید و توضیح می دهد که برای آن حضرت چندین بار رجعت است.(7) خود حضرت امیر(ع) نیز در ضمن خطبه مفصلی فرمودند:«برای من بازگشت پس از بازگشت و رجعت پس از رجعت است، من صاحب رجعت ها هستم،من صاحب صولت و شوکت ها هستم، من صاحب دولت ها و قدرت ها هستم».(8) از نظر روایات تردیدی نیست که منظور از «دابّة الارض» در آیه ی 82 نمل، رجعت حضرت علی(ع) می باشد. امام باقر(ع) از حضرت علی(ع) نقل می کنند که فرمود:«به من شش فضیلت داده شده :

1- علم منایا و بلایا و وصایا به من داده شده،

2- سخن فصل(جدا کننده ی حق و باطل) به من عطا شده،

3-من صاحب رجعت ها هستم،

4-فرمانروایی کل به من داده شده،

5- من صاحب عصا و میسم هستم،

6- من دابّة الارض هستم که با مردم سخن خواهم گفت».(9)

پی نوشت ها:

1. سوره ی قصص،85

2. بحار الانوار،ج53،ص32 ؛ تفسیر برهان،ج3،ص239

3. بحارالانوار،ج53،ص63

4. همان،ص103

5. سوره اسراء،6

6. کافی،ج8،ص206 ؛ بحارالانوار،ج51،ص56 ؛ تفسیر برهان،ج2،ص406

7. بحار الانوار،ج53،ص75

8. همان،ص46 ؛ تفسیر صافی،ج1،ص326 ؛ تفسیر برهان،ج3،ص149

9. تفسیر برهان،ج3،ص209 ؛ نور الثقلین،ج4،ص97 ؛ تفسیر صافی،ج4،ص75

منبع:http://www.ya-baghiyatallah.blogfa.com/

(فرهنگ الفبای مهدویت،موعود نامه، مجتبی تونه ای)