انتظار...

یا حبیب

قطعه 24 - ردیف 95 - شماره 24
شهید مصطفی ابراهیمی مجد

نکته ای که این شهید بزرگوار را از سایر همسایگانش در بهشت زهرا متمایز می نماید جمله ای است که بر سنگ مزار او حک شده است:«اینجا خانه شهیدی است که به انتظار قیام مولایش آرام گرفته است.» 

علت نگارش این جمله را باید در وصیتنامه بجا مانده از این شهید جستجو کرد.
بخشی از این وصیت نامه مزبور به این قرار است:
بگذارید بعد از مرگم بدانند. که همانطور که اساتید بزرگمان می گفتند.
"نوکر محال است صاحبش را نبیند من نیز صاحبم را ، محبوبم را دیدار کردم "

اما افسوس که تا این لحظه که این وصیت را می نویسم، دیدار مجدد او نصیبم نگشت. بدانید که امام زمانمان حی و حاضر است و او پشتیبان همه شیعیان می باشد. از یاد او غافل نگردید. دیگر در این مورد گریه مجالم نمی دهد بیشتر بنویسم و تا این زمان دیدار او را برای هیچکس نگفتم مبادا که ریا شود و فقط که دیگر می گویم که از آن دیدار به بعد چون دیگر تا این لحظه او را ندیده ام تمام جگرم سوخته است . و اکنون به جبهه می روم تا پیروزی اسلام را نزدیک سازم و راه را جهت ظهور آن حضرتش باز سازم و امیدوارم که آن حضرت و حکومتش را در زمان حیاتم ببینم ( وان حال بینی و بینه الموت ) و خدایا اگر مرگ بین من و او حائل شد مرا از قبر خارج ساز، هنگامیکه ظهور آن حضرت انجام گرفت در حالیکه کفن بر تن دارم و ...

منبع: http://aghegh.persianblog.ir