مقصود اینکه، انسان باید کارهایش را مطابق دفتر شرع انجام دهد.چه موافق تقیه باشد و چه مخالف آن. اگر انسان، کارش بر طبق حجت شرعی باشد، اگر چه احیاناً مخالف با واقع شود طوری نیست و در نزد پروردگار معذور بلکه مأجور است.
ولی چنین نباشد که کارهایمان با دفتر شرع موافقت نداشته باشد و هرچه خواستیم یا از ما خواستند انجام دهیم، هرچند بر خلاف شرع باشد. اگر بخواهند یک امضا به نفع خود از انسان بگیرند، گروهی هجوم میآورند و شرایط را طوری فراهم میآورند تا به مقصد خود برسند، همچنان که در امضا بر له (به نفع) مشروطه از آخوند خراسانی پیش آمد و چه کارها و سوءاستفادهها که نکردند؟!بنابراین، در امور اجتماعی نباید به دیگران نگاه کنیم و از اینوآن پیروی کنیم؛ زیرا افراد، معصوم نیستند، هرچند بزرگ و بزرگوار باشند، بلکه باید نگاه کنیم و ببینیم اگر خودمان تنها بودیم و دیگران نبودند آیا انجام میدادیم یا خیر؟ و نباید به دیگران کار داشته باشیم.ما نباید خود را با اهلسنت قیاس کنیم، ما باید رضا و میل امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف را در کارها به دست آوریم، چه در مصرف سهم امام علیهالسلام و چه در کارهای اجتماعی دیگر.
در محضر بهجت، ج۱، ص۱۰۱ و ۱۰۰
منبع http://www.bahjat.ir
سلام وعرض خسته نباشی
ممنون و متشکر